Kisah Seram Benar: Pocong Depan Masjid
Ni cerita betul yang aku sendiri alami masa zaman aku belajar dekat satu kolej agama, dalam kawasan kampung yang agak terpencil. Sampai sekarang aku tak boleh lupa malam tu... malam aku bertembung dengan pocong depan masjid 😱
Masjid kampung hujung sawah
Kolej aku ni memang dekat sangat dengan kawasan sawah. Kalau nak ke masjid kampung, kena jalan kaki sikit, lebih kurang 7-8 minit ikut lorong kecil tepi bendang. Masjid tu pulak bukanlah masjid besar — masjid kayu lama, cat putih, ada kubah kecil warna hijau, dikelilingi pokok besar dan tanah perkuburan lama.
Malam kejadian tu, aku dengan sorang kawan aku, Din, memang selalu ambik giliran tidur masjid kalau ada program qiamullail. Tapi malam tu, giliran aku sorang je. Din demam, so aku nekad pergi sendiri. Aku anggap benda biasa je — solat, baca Quran, tidur lepas tahajud.
Suasana sunyi luar biasa 🌒
Lebih kurang pukul 11 malam, aku mula jalan ke masjid sorang-sorang. Masa tu langit gelap sangat, bulan sabit je, bintang pun jarang. Angin sepoi-sepoi tapi sejuk lain macam. Bila sampai dekat lorong masuk tepi bendang, aku mula rasa tak sedap hati.
Biasanya ada bunyi cengkerik, bunyi katak... tapi malam tu sunyi. Terlalu sunyi. Macam semua benda diam, tahan nafas. Aku jalan laju-laju, cuba baca ayat Kursi dalam hati. Setiap langkah makin rasa berat.
Bayang putih berdiri depan pagar masjid
Masjid tu ada pagar kayu kecil yang boleh ditolak masuk. Masa aku sampai depan pagar, aku TERUS TERKAKU 😰
Ada satu susuk tubuh putih berdiri tegak betul-betul depan pintu pagar masjid. Badan dia kaku. Balut putih bersih, ikatan di kepala dan kaki. Tak nampak muka sebab kawasan situ gelap dan samar-samar je kena cahaya tiang masjid.
Aku cuba yakinkan diri — “Mungkin kain jemuran… Mungkin patung…”
Tapi bila aku berdiri diam lebih 10 saat, aku nampak benda tu... bergerak melompat sikit-sikit ke arah aku ðŸ˜
Aku lari tak pandang belakang
Dalam hati aku jerit “Ya Allah ya Allah ya Allah!” Aku terus pusing dan LARI ikut lorong balik ke asrama. Masa tu aku rasa kaki aku tak jejak tanah. Aku dengar bunyi “duk… duk… duk” macam benda berat melompat atas tanah mengejar aku dari belakang 😱
Bila sampai dekat pintu asrama, aku hempas pintu bilik dan terkedu atas sejadah. Nafas aku semput, peluh lencun satu badan walaupun cuaca malam tu sejuk gila. Aku menangis teresak-esak... bukan sebab takut sangat, tapi sebab tak sangka aku sendiri nampak benda tu secara terang-terangan.
Rakan-rakan tak percaya, tapi…
Esoknya aku cerita kat Din dan geng-geng surau. Macam biasa, ada yang gelakkan, ada yang buat tak endah. Tapi ada sorang pakcik jemaah masjid yang dengar cerita aku, terus panggil aku ke tepi.
"Kamu nampak pocong, ya?" tanya dia dengan muka serius.
Aku angguk perlahan.
"Dulu, kawasan pagar masjid tu... ada kubur lama. Salah satu kubur pernah dibuka untuk alih jenazah sebab kawasan tu selalu banjir. Masa gali balik, kain kafan dia masih utuh. Jenazah tak reput. Lepas tu... gangguan mula jadi kat situ,” cerita dia sambil pegang tasbih kecil dia.
Pakcik tu siap cakap, beberapa budak pondok pernah nampak benda yang sama — muncul waktu lepas Isyak, berdiri depan pagar, kadang-kadang bunyi ketukan kayu dekat dinding masjid. Tapi tak semua orang yang nampak. Hanya yang 'terpilih'.
Perubahan dalam diri aku
Sejak kejadian tu, aku jadi makin rajin amal zikir pagi petang. Bacaan Yaasin setiap malam Jumaat aku tak tinggal. Dalam kelas pun aku banyak termenung, sebab bayangan pocong tu selalu datang dalam mimpi aku. Kadang-kadang aku rasa macam benda tu... nak sampaikan sesuatu. Tapi aku tak tahu apa.
Paling aku takut bila setiap kali aku nak tidur, ada bunyi ketukan 3 kali dekat tingkap bilik aku. Bila buka langsir... takde apa-apa. Tapi esok pagi, ada kesan lumpur macam tapak kaki... tapi melintang 😳
Sekadar peringatan
Aku kongsi cerita ni bukan nak menakutkan orang. Tapi kadang-kadang kita rasa tempat suci macam masjid takkan ada gangguan. Hakikatnya, dunia ghaib tak kenal tempat. Mungkin ada yang tertinggal, mungkin ada yang belum selesai urusan. Kita tak tahu.
Sejak aku habis belajar, aku dah tak pernah jejak kaki ke masjid tu lagi. Tapi setiap kali azan berkumandang, dan setiap kali aku nampak kain putih terbang dekat jemuran... aku mesti teringat balik malam tu.
Malam aku dan pocong depan masjid.
Tag: kisah seram, pocong, masjid berhantu, kisah benar hantu, pengalaman mistik
Catat Ulasan